Mangt ein minnest

  Ein skuletur til Bergen var ikkje kvardagskost.  I 4. klasse gjekk vi på fjellet, så dette må ha vore eit av åra etterpå. Me reiste med rutebåten til Bergen, og var fyrst på museum,  Det mest minneverdige var likevel  at vi skulle ta turen  til Fløyen. Me skulle ta kabelbana frå Vetterlidsallmenning til toppen, 300  meter lenger opp i fjellsida.. Å ta Fløybanen  både opp og ned, var ei oppleving i seg sjølv, så det var høgdepunktet på denne skuleturen.  Bana har ei bratt stigning , og siste stoppestad låg 320 meter over havet.  Læraren kjøpte billettar, og vi gjekk inn  i den raude vogna, og etter litt så lukka dørene seg. Me hadde sjølvsagt vald å stitja øverst i  vogna, slik at ein kunne få litt ekstra spenning. Banen forflytte seg oppover gjennom ein tunnell, og vi såg ikkje særleg mykje. Så kom vi ut i lyset, og vi såg litt av Bergen nedanfor,  Det var bratt å sjå ned, men bana stansa på første stoppen, som var Skansen.    Byfolk gjekk av, for mange budde her. Her låg brannstasjo

  Våre dagar gjer me turen Leiknes- Fløksand på ein halv time.  Me susar gjennom tunellar og over bruer, og snart er me der. Den erverdige Fløksand husmorskule, som  i tre kvart århundre  utdanna dyktige husmødre, og var forskule for sjukepleiarar og hustelllærarar, er no vorte  golfbane for dei som gillar sporten.  Eit nydeleg friområde  ut mot  kysten er det og.  Når me i 1965 skulle heim etter endt veke på husmorskulen , var det laurdag ettermiddag. 5 dagars skuleveke kom først på 70-talet, så me måtte nok ha både frukost og middagsplikter før dagen var omme. Men me hadde pakka om morgonen, og  fekk fri så vi kunne henta bagasjen til bussen kom. Det var litt av ei reis, særleg når me skulle til den  vesle avkroken som heitte Leiknestangen.  4 elevar  måtte vera att. Dei hadde helgevakt, og skulle hjelpa til i fjøset, og lage mat til lærarane og seg sjølv. Lite populært, men det gjekk på skift, så stort meir enn ein gong på det halve året me var der, vart det ikkje.  Dei mest fremmel