Mangt ein minnest

Sigmund var fødd i 1917, og kom til verda saman med Borgny, søster si. Han vaks opp på den einbølte garden Husdal, ein times gange frå Bjørsvik. Han gjekk på skule der, og hadde lang skuleveg i all slags ver. Oppveksten var prega av at ungane hjelpte til med gardsarbeidet, men også mykje turar i skog og mark. Han klatra i fjell og finnar, stod på ski, sumde i vatna og fiska, og vart etter kvart med på jakt.   I  1940  drog han til  Finland , men kom for seint til å delta i krigshandlingane der. Så kom han heim  til krig, men kom også for seint til å ta del i kampane i Valdres.  Han drog så heim til  Husdalen. Trongen til å vere med å kjempe for Noreg var sterk, så i mars 1941 reiste han så ut til Telavågområdet , for å reise til England for å fortsetje der. Han og fylgjet hans vart angitt, og han vart dømd i Bergen Tinghus og sendt som  som krigsfange til Akershus festning. Han skulle eigentleg dømast til døden, men fordi lova om dette ikkje hadde trådd i kraft,  vart han benåda,

                                                              Utsikt mot Osterfjorden. Husdalen var fristaden min i tenåra. Du reiste dit med båten frå Leiknes til Bjørsvik, eller vi sat på med bilen til Sigmund, for han for jo dit ofte. Sekken kunne vera tung, og om ikkje det var folk frå garden til båten for å handle og hente post, for då fekk me sitje på med dei over vatnet., så  gjekk me Oslia.                                                          Fint å kome opp-- Det var så fint å kome opp, for du hadde så god utsikt over Osterfjorden og austover  mot Austefjorden.. Det var stilt, ja stillare enn no,  for det var enno ingen veg innover til Austefjorden. Dessutan var du så velkommen der oppe, anten du stakk innom til Olaug og Ivar, eller til bestemor og bestefar. Dei spurde korleis det gjekk, og kva du dreiv på med, og så fortalde dei om sitt. Vi møtte på mange måtar ein annan kultur der oppe. Språket var meir alderdommlig enn heime, med fleire endingar og meir dial

Husdalen var ein fjellgard, og dei hadde stort areal av fjell og finne. Sjølvsagt hadde dei jaktrett, og dei tok ut nokre hjortar kvart år. Oddveig, Bente og eg skulle vera med på jakt, og vi reiste med dampbåten frå Leiknes til Bjørsvik, fekk på oss sekkane og starta oppstigninga til Stemmo, og drog vidare over rindane til Grautevika, og vidare oppover mot Husdalen.  Sigmund, stefar min, hadde reist opp før, saman med Kjell, og eg lurar på om Gaute og var med.   Det var kveldsmat på bordet då vi kom opp, og me hadde ein triveleg kveld med kortspel, lesing mil, og  saman med Gunstein som var son til Olaug og Ivar.  Kjell budde vel hos bestemor, men Sigmund påstod at det hadde spøkt om natta. Eg veit ikkje om Kjell og Gunstein hadde drive  med nokre ablegøyer, men vi tre jentene sov godt i sengene på lemmen, og vakna til ein god frukost som Sigmund hadde gjort ferdig.. Vi vaska oss og puste tennene i bekken, og var klar for utfordringane den dagen. Sjølve jakta skulle forgå i Al

Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi