Hjortejakt i Husdalen hausten 1961.


Husdalen var ein fjellgard, og dei hadde stort areal av fjell og finne. Sjølvsagt hadde dei jaktrett, og dei tok ut nokre hjortar kvart år.
Oddveig, Bente og eg skulle vera med på jakt, og vi reiste med dampbåten frå Leiknes til Bjørsvik, fekk på oss sekkane og starta oppstigninga til Stemmo, og drog vidare over rindane til Grautevika, og vidare oppover mot Husdalen.  Sigmund, stefar min, hadde reist opp før, saman med Kjell, og eg lurar på om Gaute og var med.   Det var kveldsmat på bordet då vi kom opp, og me hadde ein triveleg kveld med kortspel, lesing mil, og  saman med Gunstein som var son til Olaug og Ivar. 
Kjell budde vel hos bestemor, men Sigmund påstod at det hadde spøkt om natta. Eg veit ikkje om Kjell og Gunstein hadde drive  med nokre ablegøyer, men vi tre jentene sov godt i sengene på lemmen, og vakna til ein god frukost som Sigmund hadde gjort ferdig..
Vi vaska oss og puste tennene i bekken, og var klar for utfordringane den dagen.
Sjølve jakta skulle forgå i Alvdalen, og mannfolka skulle sitja på post, medan me jentene skulle fungere som hundar, og gå oppe i lia og prøve å drive hjorteviltet ned til dei som sat på dei ulike postane.  Vi huja og skreik, klappa i hendene og gjorde mykje bråk, men det såg ikkje ut til å hjelpe. Så vart vi einige om å skilje lag, og Oddveig tok det eine feltet, Bente og eg det andre.

Plutseleg høyrde vi eit skot, og roping. Kjell hadde skote sin første bukk! Det var Oddveig som hadde fungert som drivar, og dei var begge ikkje lite krye! Vi skunda oss ned gjennom bratthenga og såg på fangsten.  Det var på Flatfjellet bukken fall, så han måtte parterast på staden og fraktast heim til Husdalen i ryggsekk. Eg trur eg har fortrengt mykje av oppdelinga, for eg kan korkje hugse skinn eller blodgørr, men Kjell fortalte seinare at det var litt av eit slit å få heimatt skrotten, for han var tung.

 Vi syntest vi hadde gjort dags arbeid då vi fekk viltet i hus. Kven som delte fengda har gått i gløymeboka, men eg trur vi hadde ei hjortesteik heime seinare på hausten.
Elles hadde eg eit prosjekt til denne helga. Eg gjekk på realskulen, og hadde fått i oppdrag å skrive ei segn. Kven var vel nærare til å hugse slikt enn bestefar i Husdalen?  Då preika var over, og bestefar og bestemor hadde ete middag og kvilt, var det tid å ta turen oppom og høyre om han hugsa noko. Ja, bestefar hadde ei segn, og eg trur det var noko frå Hosanger, men innhaldet i ho er borte, og stilebøkene med, så eg hugsar ikkje lenger. Bestefar hadde mykje å fortelje frå gamle dagar, og  eg fekk segna mi, ei heilt original ei, som ikkje hadde vore teke ut av noko bok eller samling, og var ganske kry då eg leverte ho inn til læraren  på  Lindås.
Så både hjortejakta og segnjakta var vellukka den helga!

Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer