Stjernehimmelen over deg.


 


Det er lenge sidan eg har skrive på denne bloggen no. Eg har rett og slett hatt minnetørke. Det er vel ikkje så rart, etter å ha skrive på bloggen i 4-5 år. Det er begrensa kor mykje ein kan  få ut av barndommen, og ei  bygd med litt over 200 personar. 

Men i går kveld var eg og kallen ute på ein liten kveldstur, og då me kom litt unna gatelysa, såg me at over oss var det ein fantastisk stjernehimmel, der ein kunne sjå både Orions belte og  Karlsvogna



Så tenkte eg tilbake på min barndoms stjernehimmel, som lyste over meg når det var finver på veg heim om kvelden. Månen kunne lysa , anten han var halv eller heil, og det blinka i nettopp Orions belte og Karlsvogna. Me syntes me såg ei skinande vakker stjerne som var Betlehemsstjerna, fann Melkeveien  og stjernetåker, og dei mest fremmelege fann både Uranus, Jupiter og Venus. Dei var våre vener, og blinka og vinka , lyste opp  heimvegen. 



Gud og Jesus var så nær i barnefantasien, der ein gjekk heimover med 3literspannet med mjølk frå meieriet. Over brua lyste månen  skinande og trollsk på Vågen.  Mellom dei få gatelysa   kunne det vel  og sjå skummelt ut av og til både opp Sudmannsbrekka og i Skare  Frykta kunne ta over, og ein vart ekstra gudfryktig. Salmeverset

 Aldri redd for mørkets makt Stjernene vil lyse, med et Fadervår i pakt skal du aldri gyse, hadde vi lært utanatt og sunge mange gonger, og gudsfrykta  fekk  ein til å be Herrens bøn både ein og to gonger, til ein kom innatt i måne- og stjernelyset og kunne slappa av.



Eit  stjernerap  for over himmelen, og me hadde lært at då døydde eit menneske. Men sidan  me såg stjerna falla på himmelen, rekna me med at  at det var himmelferda vi var vitne til.

Rundt  1957  var det vekkjing   over bygdene i Nordhordland. .Det var mange som bøygde kne både i øvre og nedre bedehuset på Leiknes.. Eg fekk ikkje lov til å gå på møtene, men snappa opp eindel  Eg var litt eldre, og det  gjekk opp for meg at det ikkje var sikkert at Vårherre såg mellom fingrane med ulydnad og andre små og store  synder. Kanhende eg ikkje vart med når Jesus henta sine?  Eg bøygde  kne fleire gonger på min mjølkehentingvandring i den tida, og bad om tilgjeving for synder, og ynskte å vera med når  Herren kom på skyane for å henta sine. 



Eg har  levd nokre år til.  Vissa om å vere med når Han hentar sine , er sterk. .Men gleda over skaparverket, stjernehimmelen, det uendelege som universet representerer er framleis sterk. Som den barnlause Abraham stod og telte stjernene  og fekk vita at så stor skal slekta di bli , så kan vi og vite at det Gud har lova vil han gjennomføre.  Gjør du som Abraham gjorde se imot himlen opp! Da, mens du stjernene teller Vokser din tro, ditt håp ( Levi Petrus)




Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer