Santalmisjonens ungdomsforreining i Bergen 1963




Då eg tok gymnaset i Bergen, budde eg på hybel der i vekene . Det var ikkje råd å bu heime, for det gjekk korkje buss eller båt som høvde med skulegang.  Etter at eg  hadde vorte personleg kristen, vart eg med i  Santalmisjonens ungdomsforrening, som den gongen heldt til i Santalmisjonen sine lokale,  ikkje langt frå Korskirken. 




Ungdomsforreninga var den gong stor, med eigen ungdomssekretær, og hadde mellom 30 og 40 medlemmer. Det var ungdomsmøte kvar veke, og det var ungdomskor og nokre  musikkgrupper som deltok på møtene. Foreininga var delt inn i bibelgrupper, som samlast på hyblar og i heimar for å studere Bibelen og misjon. Santalmisjonen var grunnlagt av Lars Skrefsrud, ein tidlegare straffange som var omvendt i tukthuset. Han lærde seg  tysk og engelsk i fengselet, og etter mange vanskar reiste han som misjonæ'r til India og seinare Santalistan, og grunnla arbeidet der. Han hadde eit godt språkøyre, og kunne 18 språk då han døydde.  Santalmisjonen dreiv enno i Santalistan, India, men kyrkja der var stort sett  sjølvstendig, og  misjonen hadde byrja å sjå seg om etter fleire misjonsmarker. Dei  starta opp  i Eucador i 1966. 


I 1963- 64 då eg var der, vart Bibelnøkkelen, eit bibeleseprogram  for ulike aldersgrupper , introdusert for ungdomsgruppa. Scripture Union starta i Australia, og hadde som mål å få både barn, unge og vaksne til å lesa  Bibelen.  Nøkkelen  la opp til tekstar for kvar dag, ein liten kommentar og kva du kunne gjere for å bruke det du hadde lest i kvardagen. Ved å følgje malen kunne du ved å lese litt kvar dag,  komme gjennom heile Bibelen på  eit eller to år. .Veldig fint for meg som var nybyrjar, men det må seiast at det av og til vart nokre gap mellom kart og terreng, der det var dagar og veker eg ikkje leste så mykje.  Men det la grunnen for ein vane som eg enno har. Eg må lese litt i Bibelen kvar dag, og finn stadig noko nytt og friskt for truslivet.  

        Bibelnøkkelen vert no gitt ut av Bibelselskapet. Ungdomsutgåva heiter Connect


No har eg aldri vore nokon songar, så den musikalske delen av foreininga var eg ikkje noko særleg med på. Men vi drog fleire gonger i halvåret på misjonsturar  til ei eller anna bygd i Nordhordland, og så var det møte laurdag  kveld og sundag føremiddag, anten i eit bedehus eller ei kyrkje. Kanhende var det utlodning til misjonen, ungdomssekretæren talte, og ungdomsmusikken  og musikkgruppene deltok med song.  Nokre frå gruppa deltok med vitnemål og fortalde kva Jesus betydde for dei. Andre fortalde litt frå misjonsmarka, og det var fleire frå gruppa som etterkvart fekk misjonskall og reiste ut som misjonærar.  Mellom anna  Sylvia Øvstegård , seinare Toppe,  og mannen, som reiste til  Eucador og var ute fleire periodar. 




Eg hugsar at me mellom reiste til Meland. Me reiste ein stor flokk med Melandsdrott frå Strandkaien, og tok buss til bedehuset der me overnatta. Me var mellom anna  i Meland kyrkje, og hadde møte der både laurdag og sundag. Det var stort oppmøte begge dagane, og me sat på galleriet fordi det ikkje var plass i salen. Eit høgdepunkt var nattverden, som eg var med på for første gong etterat eg hadde  teke standpunkt for Jesus. 



Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer