Apropos skulestart


Det var stas å gå på skulen. Me gjekk 3 dagar for veka, og hadde ein fridag mellom kvar skuledag,Laurdag var det og skule.
 Litt yngre utgåve.

Du fekk ransel til du skulle byrja på skulen. Somme arva etter eldre søsken. Eg fekk grønrutete, med plastbelegg utanpå, så han ikkje skulle bli så fort våt, og bøkene like så.

Penalhus fekk eg og, trepenal med lokk  av tre og plass til blyant, viskelær og etterkvart blyantspissar, penn og pennesplitt.
Eg er ikkje sikker på om me kjøpte skrivebøker eller fekk dei, men etterkvart vart dei utlevert på skulen. Du måtte tydeleg dokumentere at du hadde skrive eller rekna ut heile boka, og brukt plassen godt før du fekk ny. Det same galdt blyantar og viskelær. Vi fekk opplæring i bruk av blyantspissar og viskelær, og nåde den stakkar som delte viskelæret i to med blyanten, eller ikkje viska til siste rest av læret var oppbruka! Eg trur læraren skreiv opp når du fekk ny blyant eller viskelær.
ABC og lesebøker fekk me på skulen, og dei måtte ein ta vel vare på. Eg trur me skreiv namn i dei, men elles skulle dei ikkje skrivast i. Sette me merke med blyant om lekser, måtte ein viske ut att alle merke før boka vart levert inn att. Siste innspurt før sumarferien!

Reknehefte, og etterkvart bibelsoge, katekisme, landkunne, natufagsbok, historiebok og  songbok  kjøpte foreldra våre.
Alle bøkene måtte få varebind. Vi lærte å leggje bind på bøkene på skulen, og fekk brunt sterkt papir rundt alle bøkene. Det var godt å teikna på, men det vart nok fulgt godt med at det var sømelege kommentarar vi skreiv på papiret. Ingen kommentarar av typen  "spynorsk ordliste" var tolerert.
Seinare brukte me hyllepapir og bokbind på bøkene. Det hadde litt høgare status enn det brune papiret, sjøl om det første var sterkare.  Bøkene skulle sjå nesten nye ut når varebindet vart teke av, det var målet. Når det byrja å bli hull i kantane, la du på nytt papir.. Bøker var dyre, og skulle vara lenge, ervast og brukast av yngre søsken.




Ein time for veka hadde me skjønnskrift. Du skulle då kopiere forhåndskriven håndskrift i boka, og i andre og tredje klasse byrja vi  å bruke penn og blekk når vi skreiv denne skrifta.  Det vart ei øving i tolmod og konsentrasjon , verst for dei som var keivhendte.  På pulten stod eit lite blekkhus, og du dyppa pennen nedi, prøvde å få passeleg med blekk på splitten, skreiv etter alle kunstens reglar, og bruka trekkpapir for å få blekket tørt. Du hadde ei fille til å tørke av pennesplitten, så ikkje det skulle bli søl  og blekkflekker i boka og på fingraneVar du uheldig og fekk ein blekkflekk, så var det å viska det hardaste du kunne, for å få vekk så mykje som mulig av flekken. Eg fekk meg blekkviskelær heime for å vera på hogget-For når du hadde skrive to sider, skulle du fram til læraren og få karakter for det du hadde gjort. Der stod det Orden: og Skrift: , og du fekk karakter for begge.  Ein blekkflekk kunne få katastrofale konsekvensar for for orden på sida. Vi som var ærekjære, ynskte oss ingen Nokså godt i orden, heller ikkje på ei side i skjønnskriftsboka!

Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer