Med mor og plukka blåbær

Dette er eit minne frå eg var ganske lita, ein 4-5 år.  Far skulle passe veslesyster, og eg skulle vere med mor og plukke blåbær. Eg hadde sannsynlegvis heimesydd kjeledress, og sløyfe i håret, som seg hør og bør, sjøl om ein berre skulle i  utmarka. Me gjekk over bøane,  og opna leet  inn den vesle utmarka som høyrde til garden til bestemor og bestefar. Kyrne såg me ikkje noko til, for dei var vel ein annan stad, lenger nede i  dalen.
Me steig forsiktig over det blaute og opptråkka området attmed skinfloren der bestemor mjølka kyrne, og fann kloppa over den vesle bekken som rann nedover dalsøkket.  Ho var likevel stort og skummelt for ei lita jente, som heldt fast i handa til mor til me var vel over. Det gjekk ein liten køyreveg oppover i lia mot Treet,  den første garden på nedre Mundal. Øvst oppe var det hogt  ved for nokre år sidan, og no var det  mykje blåbærlyng og blåbær å finne.

Ho mor gjekk straks i ferd med å plukke, medan eg tutla omkring, såg på stubbane, plukka blomar som eg var så glad i, og sat på ein stubbe og såg meg omkring. Eg såg heimatt, til det vesle huset vårt, og til bestemorshuset, nett synleg over dei høge tretoppane.  Eg prata med mor, og ho prata med meg. Eg hugsar ikkje kva som vart sagt, men hugsar gleda over at ho prata vakse med meg. Og ikkje minst, denne lukka over at ho hadde tid til meg åleine. Tenk at eg fekk vere åleine med mor, vi hadde uendeleg tid, og vi var der utan nokon andre! Eg kjenner enno følelsen av glede og harmoni som  det skapte.
   Ei yngre utgåve
For kvardagen heime var travel. Far var på arbeid, og mor hadde enno ei lita jente å ta seg av. I tillegg sydde ho for folk, og var dyktig både med mønster og tøy. Etter krigen var det også ein del omsøm av gamle klede, så ho hadde nok å gjere. Ofte fekk eg kjeledress og huve på etter frukost, og vart sendt ut for å leike. Eg minnest den "store" plassen utanfor huset, der eg var åleine, kanhende med den heimelaga dukkevogna eller bøtte og spann. Tikotiko, katten, kom smygande, og strauk seg mot føtene mine. Me tok oss ein tur bort til hønene, som eg av og til  prøvde å krype inn til gjennom gluggen, eller mata  dei gjennom gjerdet.  Mor hadde lært meg at dei lika groblad og hønsegras. Grisen  låg og velte seg i søla attmed garasjen. Han var litt stor og skummel, så han fekk no berre liggje der med gryntinga si.

Eg for og tutla på tomta, var i sanddungen og i hagen, dissa litt, til det var tid å koma innatt og ete middag.
Men no hadde eg mor åleine. Det var ein fin ettermiddag. Eg åt blåbær, og fekk blåbærtrut, som seg hør og bør.  Me fann mykje bær, etter vestlandske forhold, og eg held mor i handa der me tutla same vegen heim att. Lor laga kneka blåbær med sukker som eg fekk på brødskiva til kvelds. Blåbær som rann ned over haka avslutta turen for ei lukkeleg lita jente.


Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer