Arthur på Kleiva


Han var onkelen til mor, gift med Martha, ei av tantene til mor.
Han budde på Kleiva, den øvste av Leiknegardane. Huset var forholdvis stort. Løa var bygd i stein med tre over, og hadde plass til dyr og til låve med høy. Garden var ganske flat etter vestlandske forhold. I byrjinga av 1900-talet hadde far hans kjøpt eit av dei mindre bruka som vart lagt ned, så garden var forholdsvis stor etter tilhøva på Leiknes. Dei hadde ein stor hage med mykje frukt og bærtre, noko vi ungane fekk smake på i sesongen. Dei brukte mykje frå den store hagen sjøl, ettersom dei hadde mykje naturalhushald, men eg trur dei selde litt på torget og.
Onkel Arthur var pinsevenn, og leiar for den vesle flokken i Betel i mange år. Historia fortel at han fyrst gjekk bygda rundt og samla inn pengar til bedehuset til indremisjonen, og så reiste han og nokre vener til Bergen og høyrde på Barrat, og så vart han pinsevenn. Han gjekk då for andre gong rundt i bygda, og samla inn til bedehus for dei frie, og Betel vart bygd.( Alle tre forsamlingshusa, inklusive ungdomshuset, vart bygd i 30-åra, så bygda tok tunge tak dei åra. )
Onkel Arthur dreiv jorda si godt, og han låg frampå når det galdt tiltak for å forbetre  jorda og driftsformene.. Eldste dotter hans reiste til USA, til Washington, og Arthur og Martha var borte og besøkte henne. Då han kom att, kjøpte han traktor, som den første i bygda. Eit blått vedunder, som eg sjølsagt ikkje hugsar namnet  på, men som vart til stor hjelp for han i gardsarbeidet. Folk kom langvegs for å beundre arbeidsreiskapen. Både slåtten og dei andre onnene gjekk lettare.
Arthur var oppteken av nydyrking, og fekk dyrka opp fleire myrar, som då sjølsagt gav høy til fleire dyr. Han dyrka opp ei lita myr på Flossvika, like utanfor der me budde. Eg hugsar enno grøftene som me hoppa over ( og av og til datt nedi), koleis dei etterpå vart lagde att, og vatnet lagt i veiter og rør, slik at han kunne pløye, så og hauste. Så slo han, og køyrde heim høyet med traktor og vogn.
Av og til hesja han, andre gonger la han graset i silo.
Han dyrka og opp ei stor myr i utmarka. Eg hugsar far fekk kompressoren dregen anten med traktor eller hest så nær bekken som muleg, og så drog dei slange lange vegar forat han skulle bore der det ikkje var fall for å få vatnet bort frå myra. Eg trur Arthur brukte området til beite for dyra.
Athur var vel lika i bygda, og hadde fleire små og store verv. Han var ein av dei  bestemor spurde om mannfolkhjelp når bestefar min var på arbeid i byen, og berre heime i helgane.


Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer