Askild- Ola- Berent

                                                     
Han heitte Askild- Ola- Bernt.  Me ungane syntest det var eit rart namn,men det var veldig logisk, for faren heitte Ola, og bestefaren Askild. Så hadde ein heile slekta i namet hans. Han vart og nemt for Bernt i Røyskattlia, etter plassen han budde.. Det var eit lite på hus på ein og ein halv etasje, med kjøkken, stove og kammers på første plan, og eit par små rom på loftet. Det var ein oppløa steingard mot Kleiva, og eg trur det var delvis stakitt og delvis netting rundt resten av tomta hans.
Då eg leste meg opp på kven han var, fann eg ut at far hans, han Ola,  selde heimegarden i 1907, men skilde ut Røyskattlia for seg og familien sin. Heimegarden vart seld til Salomon Olson Kleppe frå Tysnes,
Ola hadde tre born. Olivia gifte seg til det nedste bruket på Leiknes, Stella vart gift med son til Solomon, han Bernhard, og Berent, som han eigentleg heitte, reiste til sjøs ei stund, før han i 1941 fekk skøyte på Røyskattlia av mor si, mot at ho fekk bu der resten av livet.
Då eg vaks opp var han ein eldre mann, satt, med mage. Han var blid og omgjengeleg, men heldt seg helst blant sine eigne, og blant dei som dreiv fjordfiske. Han var ungkar, og hadde ein dåm av litt framandt rundt seg fordi han hadde vore til sjøs.
.  Ein stor hage var det rundt huset, med mange bærtre, og litt frukt. Bak huset var det nokre runnar med hassel, og eikerunnar. Om eikene stod på hans grunn eller hjå Stella og Bernhard, hugsar eg ikkje. Den vestvendte tomta gjorde at det var varmt og mildt, og både hassel, frukt og bær trivast på tomta.hans.
I dei fyrste åra, då bærtrea heime var små, var mor og plukka rips, solbær og stikkelbær hjå han Bernt. Han hadde altfor mykje for ein einsleg mann, og var glad nokon plukka litt. Vi ungane leika mellom bærtrea, og Bernt kom ut og snakka med oss, og med mor.
Seinare selde vi lodd der. Ein sjeldan gong var vi inne på kjøkkenet hans, men oftast møtte han oss i bislaget på trappa, og kjøpte av oss der.
 Han var mykje ute og fiska, og selde og gav vekk noko av fangsten.Torsk, sei og flyndre, sild og makrel, han fekk det meste. Han og Ole Vik held seg ein del ilag, og fiska ein del saman.
Eg trur det var dei var som fekk håkjerringa på kroken. Det var veldig uvanleg å fange noko slikt inne fjorden, etterson denne fisken gjekk djupt, og heldt seg i nordlege farvatn.  Dei sette vesle Leiknes på kartet for ei kort stund, då Bergens Tidende hadde både bilete av fisken der han hang i heisekrana på Oster på veg til bydn, og ei halv side tekst. Håkjerringkjøtet hadde liten verdi, men levra var verdifull.
Vi flytta til Flossvika, og miste kontakta med Bernt. Han var ikkje så mykje på dei kantar, og tok vel til å bli gamal, og etterkvart dårleg til beins. Så reiste eg ut frå bygda, og miste kontakta med mange av bygdefolket
Bernt døydde i 1974.
Kanhende andre hugsar noko om han?
                                                               Bilderesultat for Leiknestangen

Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer