Vårblomar og kusymre på Myraåsen







Dei lyste gulgule mot deg. Kusymrene fann du på Myraåsen, ein ås mellom Dalebygden og Hillesvåg.
No går E39 som over Myramarka, og deler henne, men da eg var ung, gjekk du gjennom denne marka, tok til høgre etter ei stund, og fylgde ein stig etter myrkanten, før du byrja oppstiginga til sjølve åsen.  Trea var store, og det var onnesolt første delen oppover mot toppen. Stigen var ikkje mykje brukt i mi tid heller, så du måtte skreve over nedfall og smøyge deg ved nokre forvoksne brakar. Når du kom nesten opp, og gjekk over rindane, såg du ut over Dalebygden, nedover mot Leite og oppover mot Øvstegarden.Det var så befriande å kome opp i høgda. Du såg dyr som beita, folk som arbeidde, bedehuset, skulen , vegane, og Lone med litt av Piparvatnet. Men dei var langt borte, og du var åleine på toppen. På , høgre sida  hadde du og utsikt over Hillesvåg og Hedlesneset
Du såg berre fyrstikkmenneska langt borte, høyrde ei og anna bjølle som singla, og såg ned på eit roleg myrdelta. og stille vatn.  Du hadde med deg litt mat, eller ei lita rosinøskje, og sette deg attmed varden og såg utover. For det var sjølsagt ein liten steinvarde på toppen. Steinvarde var det på alle høgdedrag på den tid. Tankane vandra om alt og ingenting, og du nytte å vera på denne freda pletten midt mellom to bygdelag.

Du kunne gå nedatt i Hillesvågen, men det var aldri aktuelt, for det var ein omveg heim. På vegen fann du litt blåbær, men det var onnesolt, så ein fann helst litt blokkebær bottetter rinnane på toppen, om det var sesong for det.
 .Men tok du til venstre ned dei bratte rinnane, fann du kusymra. Så vidt eg veit den einaste plassen i Dalebygda ho vaks. Ho vaks ofte på sør og vestvendte stader, og krov ein del sol. Blomen  hadde litt høgare status enn kvitveisen, som du fann overalt i høgsesongen.

Det var jo stas å finne dei første kvitveisane og, dei som var så småe at du måtte setje dei i eggeglas i staden for kopp, og som fekk heidersplassen på stovebordet til eit vitnemål om at no var våren endeleg komen! Mor var alltid glad for dei!
Men å kome heim med kusymre var toppers! Dei vakre blomane var eit sikkert teikn på vår. Etter dei kom det mange andre, med ulike fargar og fasongar. Men det er noko med å vera blant dei første, og bera bod om at vinteren endeleg er over!
Då eg i vaksen alder flytte til Halsa på Nordmøre, var det fleire kusymrestader, og du kunne køyre bil for å hente blomane. Far min som lika å springa i skog og mark, kom heim med fleire stø som me hadde i hagen der oppe. Eg måtte alltid ut for å leite etter dei første kvitveisane og kusymrene.
Ja, enno i dag er eg ute for å sjå etter vårblomar. Nå er det hestehov, blåveis og kvitveis som ber  bod om at vinteren er over!


Til høgre i biletet, på eit høgdredrag til høgre og nedanfor Øvstegarden låg Myraåsen, eit fredeleg høgdedrag mellom to bygdelag.

Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer