.Der fins en evighet av fred bak alle stjernene et sted. (Inger Hagerup )


 Nå er den hellige time

Vi står i stjerneskinn
og hører klokkene kime
Nå ringes julen inn (Eivind Skeie )


  -Dei fylgde stjerna.
Desse orda frå juleevangeliet var ein del av barnelærdommen. Me hadde juleevangeliet i lekse før kvar jul, og me lærde julesangar, der me og song: - "Stjerna leidde sant og visst, vise menn til Jesus Krist. Me hev og den same stjerna, vil me berre fylgja gjerna, fører ho til Jesus fram". Og me visste, og fekk oss fortalt at det som leidde oss til Jesus Kristus, var Guds ord, Bibelen.

Ute hadde me stjernehimmelen.  Var det opphaldsver om vinterkvelden, skein det stjerner. Dei var fylgjesveinar når me var ute og gjekk, blinka til oss, og lyste opp vegen, saman med månen. Stjernene var våre vener. Det var ingen skodde som skygde for dei på landsbygda.

 Av og til var det stjernerap, og ei stjerne for over himmelen, og vart borte. Ho døydde. No døydde det eit menneske, sa me. Det hadde vi vel fanga opp frå HC Andersens juleeventyr Piken med fyrstikkene.
Karlsvogna, Mjølkevegen, Orions belte var store stjerneteikn ein såg, og ei lysande stjerne som skein for seg sjølv måtte vera Betlehemsstjerna, det var vi overtydd om.

 


Juletreet hadde stjerne. Då eg var liten, var ho av glitter, og pynta toppen av treet. Ho lyste og skein, og minna om jula då Jesus vart fødd. Så kom dei elektriske lysa, og så fekk vi stjerne av plastikk i toppen av treet. Då måtte vi skjera toppen av treet, for inni stjerna skulle det vera plass til eit av dei elektriske lysa.  Den første stjerna var av kvit plast, og såg ubetydeleg ut når du feste ho til lyset, men når lysa vart tent, så lyste ho vakkert i toppen av treet. Etter kvart vart stjerna i toppen i fleire fargar, og stråla endå bjartare for barneaugo våre.


Adventsstjerna var først av papir, og for dei som hadde lyspære inni,  måtte ein passe godt på, for vart papiret for varmt, så kunne det fata i papiret, og ein kunne få brann.
Men også her vart stjerna utvikla, vart av plast, lyspæra vart bedre beskytta og sjølve utforminga vart meir fancy, eller vakrare enn før.



Stjerna formidlar  så mykje : lys, tryggleik,  venleik.
- En stjerne lyser i natt...

Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer