Kvar vart det av tida til kontakt med naboen?

   



-Tidi ho renn som elv imot os. Fort skifter sumar med vetter...(Anders Hovden)

Men kva er tid for noko? Tid betraktes som noe som stadig er i bevegelse og som man stort sett har lite kontroll over. Til forskjell fra de tre romlige dimensjonene kan man ikke bevege seg fritt i tid, men er bundet til å følge tidens «strøm» eller «flyt». Man kan imidlertid stadfeste et tidspunkt med et klokkeslett og/eller en dato. ( wiki)

Likevel, eg vågar å påstå at  livsens elv rann saktare før, og  me hadde betre tid før, og meir tid til menneska omkring seg.



Far var ute og køyrde bil, og det var han ofte, på veg til eller frå eit arbeid. Men det hendte ikkje sjeldan at når han såg nokon etter vegen , så stoppa han , og sveiva han ned bilruta og tok ein prat om dette og hint, og kva som hadde hendt sidan sist. Han var glad i menneske, og lika å prata. At han deretter kanhenda arbeidde ein halvtime lenger for å verta ferdig med det han skulle, det var som det skulle vera..

Mor tok seg ein prat med mannen på fiskebilen, eller om ho var utanfor huset når noko gjekk forbi, så snakkast dei alltid. Ein måtte jo helsa, og fretta om det var noko nytt. Då ho fekk ansvaret for bensinstasjonen, hende det same. Ho hjelpte kundane, og dei tok seg ein prat før dei gjekk vidare. Noko anna ville vore uhøfleg. 



Far tok med seg folk han møtte inn til middag, og mor rydde plass til ein til. Slekt og vener stakk innom på ein prat, og sat ved kjøkkenbordet eller fekk ein kopp kaffi  ved salongbordet i stova. Brørne til far min  var flinke til å slå av ein halvtime på veg til noko anna,  i tida etterat far var død. Ja, naboen stakk innom til ein kopp kaffi på kjøkenet rett som det var. 

Når hadde du sist ein nabo på uventa besøk? Eg har ikkje hatt nokon i år, også før korona. Du må spørre på forhånd, så det kan striglast opp. Dwet var betre før, synest eg, då det ikkje var så nøye med litt ungerot. 



Trang ein nabo ei beina, så hadde du tid. Det galdt barnepass, hjelp til å sy opp ein kjole eller hente krøtter. 

Var ein på butikken eller til dampen, var det alltid tid til ein prat med andre frammøtte. Ein kunne stå i vegaskilje å prate litt før ein drog kvar sin veg. 

Bussjåføren påtok seg oppdrag på Svaneapoteket i bydn- for han skulle jo dit likevel- , og han lytta tålmodig til sjukdomshistoria før han fekk resepten med seg, og køyrde vidare mot ferja.  

Båten kunne vente nokre minuttar om du var sein, og heiv far seg på fløyta då ferja helt på å bakka ut, så kom ho innatt og tok på bilen hans. 

Dei vaksne hadde tid til å vera med på kvinneforreningar , møter og basarar, og dei kunne stilla opp på dugnad og hjelpe naboen om det trongs.  Men me har ikkje tid- .




Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer