Onkel Bjarne, ein roleg og trufast kar



Det er ikkje alle onklane mine eg hugsar like godt, og veit like mykje om. Derfor skriv eg ikkje om alle, men om dei eg  hugsar best.
Han onkel Bjarne var den yngste i første kullet av bestefar sine barn. Han var 5-6 år då dei flytte frå Eikanger, og vel eit år eldre då dei flytte inn i nyhuset på Hjelmås. Han og Erling dreia bollar og fat under krigen, rosemalte dei, og selde dei i byen for å tene nokre kroner. Han var og med i Bjørn Weststyrkane siste del av krigen, saman med bror sin, Ingebjørn, og kom saman med dei andre heimevernskarane nedatt frå fjellet og ut Osterfjorden med Hosanger 1   8. mai 1945.

Han malte hus både under og etter krigen, og så vidt eg veit, tok han eit kurs på Statens Industriskule i Ytre Arna, men eg er ikkje sikker på det.  Han var flink til å måla, og eg veit at fleire av brørne hans hadde eit motiv med redningsbøye, redningsskute og teksten: " I storm og uvær er Gud din redder". Det var måla på huntonitt, eg held på å seie : fattigdomslerret, som var mykje brukt i dei dagar, og bileta var fint ramma inn.
Onkel gifte seg med ei frå Leiknes, som fleire av brørne, og busette seg i Treet, på Nedre Mundal. Der budde svigermor hans, som var enkje. Dei heitte Hagewick til etternamn, eit minne om at familien hadde budd i Amerika i nokre år da borna var små. Der var det fin utsikt over fjorden
i andre etasje der dei budde.
Onkel Bjarne og tante Mally fekk seg seinare tomt i utkanten av heimegarden, og bygde hus der. Tomta var forholdsvis stor, og eg trur ho rakk heilt til sjøen. Det var spanande å kome dit, for på vegen ned til sjøen vaks det gule bringebær og eg trur og bjørnebær, som var eksotiske vekstar som smaka annsleis enn andre bringebær. Det var moro å plukke dei, og ete dei.
Eg trur dei hadde naustrett ved fjorden, men det var ikkje fint å bada for ungar der, etter det eg hugsar.
Onkel hadde som dei fleste i den tida potetåker og grønnsakhage, og dei sette bær og nokre frukttre på tomta. Eg trur dei hadde høner, og kanhende andre dyr i ein periode, til matauk.
Onkel fekk etterkvart arbeid på "Tøffelen" på Hjelmås, hjå Alfred Hagesæter. Det var ei lita bedrift som laga ulltøflar, men dei utvida etterkvart til å selje Aurlandssko og ikkje minst Rappar, ei slags tøffel med skinn over, som var lett å stige nedi og bruke. Den fanst i mange fargar, og vart brukt både til kvardags og helg. Det var glede når du fekk gå på Tøffelen og kjøpe nye Rappar!
Rappen likna på denne, men hadde fargar, og skinnet var fullt av små hol.

Først sykla han, men etterkvart fekk han seg moped, og det gjorde at han kom seg fortare fram dei 7-8 kilometrane  frå Mundal og til Hjelmås. Han var innom og kjøpte bensin blanda med olje på mopeden når han køyrde heim om kvelden, prata litt, men drog vidare. Det var mykje å ta tak i heime.
Han og Mally fekk etterkvart 5 ungar, men dei yngste kom til etterat eg var vaksen.
Mally og han dreiv yngres i mange år, og ikkje minst yngresarbeid. Her var nok Mally den drivande krafta, men onkel var ein god støttespillar i  strevet. Yngres var kristent ungdomsarbeid til glede og nytte for unge i 12-18 årsalderen.Så vidt eg veit var alle unge i bygda innom  i kortare eller lengre periodar.
Onkel Bjarne gjekk bort så altfor tidleg og uforståeleg , i 1968.

Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer