Det skjer igjen-

I fjerde klasse hadde vi handarbeide for første gang. Det var i bedehuset, ein månad om vinteren, og småskulen hadde fri. Vi gjekk saman med 5, 6 og 7. klasse, og det var spanande å vera med dei store. Dei sydde seg kjolar og drakter, og strikka store plagg, medan vi heldt på med handarbeidsposar og vottar.  Dei prata om vaksne ting, synes me.  Denne vinteren gjekk det vekking over bygda, og det prega også samværet på skulen. Dei eldste gjekk på møter, og nokre av dei tok imot Jesus og endra livsstil. I staden for slagarar vart det sunge bedehussongar, og me yngre sang med. Det var tale om kva som gjekk føre seg på møtene, og alle vart vi vel meir oppteken av åndelege saker den vinteren.
Eg hadde songmøter på lemmen, og lærde opp yngre søsken i song og møteteknikk. Søster mi song " Han er tofast i går som i dag", med atonal stemme. Det var elles ikkje så mykje vi fekk lov til å gå på dei ordentlege møtene, men vi var på gudstenestene, og masa oss til eit og anna bedehusmøte.

Vekkinga som gjekk over bygda endra mange liv, og vaksne folk bøygde seg på bedehuset og endra livsstil. Det vart nytt liv i songkoret, og dei øvde inn nye songar. I indremisjonsbedehuset var det nok, medan dei som gjekk til pinsevennene vart døypte som ein del av livsendringa.  Det kunne gå sterkt føre seg, der folk  slutta å gå på dans og røyke, og det gjekk gjetord om han som tømde heimebrentkakken som ein del av snunaden i livet.

Far hadde bil som kunne brukast til å køyre folk, når han sette på overbygget og sette inn buss- setene. Særleg pinsevennene reiste omkring, og møtene var både ei veke og fjorten dagar på ein stad. Det var møter på Seim, Fammestad, Rødland og Nappane, og folket reiste trufast på samlingane. Far køyrde, og det hende at det var så mange som ville vera med at nokre stod igjen. Det var song på bilen, forbøn og åndelege samtalar.  Vel framme gjekk dei fleste inn på møtet, men ein god del ungdom var utanfor, diskuterte, kjekka seg og let som dei ikkje var interessert i det som foregjekk.
Nokre evangelistar blant møtefolket kom ut og snakka med dei ufrelste, og rett som det var, vart det nokon som omvendte seg.
Mange av pinsevennene arbeidde i Udlavågen, og dei reiste på møte på kveldane og arbeidde om dagen. det kunne vera stridt, så ein dag kom sjefen over ein av arbeidarane som sov i  udlahaugen. Sjefen meinte at mannen burde jobbe, men han innvendte: " Eg trur Vårherre unner meg søvnen".

Eg trur ikkje far tok så mykje for å køyre , ei eller to kroner for turen. Han gjekk ikkje inn på møtene, men hadde stor respekt for det som gjekk føre seg. Så venta han til folk var ferdige, også med ettermøtet, og så køyrde han om Hjemås, Hillesvåg , Leiknes og Mundal, slik at alle skulle koma heim att.
Bedehuset på Fammestad vart bygd etter denne vekkinga, og vart grunnlag for kristent arbeid heilt fram til i dag.


Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer