Kattar






Kattar var ein del av livet mitt. Den fyrste heite Tico Tico, og kom då eg berre var eit par år.  Ho var kvit med gule, svarte og grå flekker på eine sida. Ho var tålmodig, noko som var naudsynt. Med handtak ( hale)som eg av og til drog i, innpakka i dokkevogna eller kledd i dokkeklede fekk ho gå gjennom. Freste gjorde ho av og til, sprang unna, men det var sjeldan eg fekk smake klørne. Kattar har den forstand at ungar er ungar,  og er tålmodige, om dei veks opp saman.
Katta klatra, og eg klatra etter. Vi enda langt opp i treet. Katta kom ned, men eg sat att og vræla på mor.
Eg skjøna ikkje at mor ikkje var like begeistra, etter som ho hadde ansvaret for at kattane( etterkvart) fekk mjølk og mat, sjølv om dei laut drive ein del matauk sjølv, og finne mus og fuglar for å leve. Kattar gjorde som dei alltid gjør, dei vart fleire, og ein gong hadde vi 12 med smått og stort. Tico hadde etablert seg på garasjeskjykken, og da eg kom dit opp, fann eg 8 små nyfødde ungar. Gledestrålande sprang eg inn og fortalde mor om den fantastiske hendinga, og kunne ikkje heilt forstå kvifor ho ikkje var så glad. Då far kom køyrande heim om kvelden, sliten etter ein dags arbeid  med boring og skyting, var beskjeden klar : « Det kjem ikkje mat på bordet før kattungane er tekne!».  Alvoret  var klart, og eg måtte vise veg til kattebolet. Tradisjonen tru skulle eg få velje ein som skulle få leve, og då fann eg den eg tykte var finast, eit raudspraglut lite vesen, som då skulle leva,  og suge mor så ho ikkje remja og skreik etter dei som var borte.  Kattungane vart borte, og far fekk middag.
Det var framleis for mykje kattar i familien. Mor avtalte så smånigom med naboen som hadde hagle, å tynne ut bestanden. Vi ungane skulle ikkje  vite om det, men eg kom jo inn på garden til naboen  og såg eit kattelik. Det ligna mykje på Tico Tico,  men naboen nekta  for det, og eg godtok det. Han var jo vaksen!. Men Tico Tico dukka aldri meir opp, så han fanga vel  mus på dei evige jaktmarker etter den tid.



Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer