Storskulen 2




                                                            


Bokutlånet var i lærarkammerset, og læraren var flink til å kjøpe inn bøker. Norsk barneblad gav ut årgangar av bladet sitt, og det kom mange forteljingar av dei som hadde gått der, eller bøker frå Samlaget.  Vi skulle låne ein gong kvar 14. dag, men leselysta var stor, så det vart nok lånt ut fleire gonger enn det, fordi vi masa litt, og fordi læraren gjerne ville oppmuntre til ekstra  lesing, for det gav seg jo utslag i skuleprestasjonar.  
 Ofte las han bøker på slutten av dagen, og  « Frostmoborna» og «Vesle Lord Fountleroy» gjorde inntrykk. Så når læraren hadde lest dei ferdig, lånte me dei , og leste dei på nytt. Hjortefot, Tom Sawyer, Snorre og   gjekk ned for fote både ein og to gonger. Nynorsk , og god språk .
Friminutta var leik, eller me sat på steingarden og prata. Vippen, slåball, kanonball, tikkjen, og ymse leikar rundt huset. Skuleplassen var liten, og steinane kom opp både her og der. Eg trur ikkje  plassen hadde vore grusa sidan den var ny.
Skulevegen var sosial. Me prata, leika og brukte lang tid, spesielt heim att. Til skulen var det om å gjera å koma fyrst, og å sitje å venta ei stund før læraren kom, repetere salmevers og katekisme, diskutere siste nytt …
Men heim att var det mykje som skulle undersøkast, som paddeegg, hoppe i søledammar og klatre i tre, snakke litt med folk etter vegen og langs vegen.
Siste åra gjekk skulevegen gjennom utmark mykje av tida. Det var greitt, men kyrne var av og til innpåslitne, og om hesten var slept med, så lika eg det lite. Desse dyra var så store, og ubereknelege.. Vi hadde ei nedsliten bu vi måtte innom, ta ein tur over gjerdet til nabobonden, plukke blomar og bær, diskutere og prøve krefter, krangle litt og  sjå om jentene var sterkare enn gutane. Alt tar tid.
Lonæ var eit fredeleg lite område der elva rann still, liljene vaks og oteren  sumde. Men haust og vår gjekk elva over breiddene, og då måtte du ha gummistøvlar for å kome over. Straumen vart først og fremst stri, og du måtte gå varleg over kloppa for ikkje bli riven med. Nokre gonger var elva så strid at bonden kom ned for å hjelpe oss over, og bar dei minste, som hadde for små støvlar til å kome over.
Høgtider vart  feira. Vi marsjerte før 17. mai, og trente så vi kunne fedrelandsangar og salmar utanatt, og vi var eit vesentleg innslag i 17. maitoget. Vi trente på hurrarop, og det var sjølsagt at flagget skulle haldast høgt oppe , ikkje slepast ned i søla. Det lærte me i småsulen..
Vi øvde også på julesangar,  og kunne dei fleste sangar og salmar,  og det var sjølsagt at vi song med under gangen rundt treet på dei mange julefestane. Eit år hadde 4 og 5 kor. Vi song mellom anna , og læraren akompangnerte på orgel. Eg fekk forresten beskjed om å mime, noko som gjorde sterkt inntrykk, og resulterte i at eg har vore forsiktig med å syngje resten av livet, anna enn i dusjen. Eit lite tap for det musikalske Noreg.



Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer